Chris Van Den Durpel valt met de deur in huis in De Keuken van Sofie

Chris is een man die met één vingerknip moeiteloos van het ene personage in het andere stapt… Ook in mijn keuken heeft hij het niet kunnen laten om zowel mij te imiteren als zijn Firmin de Bokser-typetje boven te halen ;) 

Op maandag starten Chris en ik met een gerecht op grootmoeders wijze. Voor dit gerecht neemt Chris me mee naar zijn prille jeugd die hij doorbracht in Lokeren. Hij herinnert zich de smaakvolle ribbetjes die gekarameliseerd werden met honing. Hmm , dat klinkt heerlijk! Ik neem deze klassieker onder handen en maak een marinade met onder andere honing, verse gember en sojasaus. Daarmee bestrijken we de ribbetjes zodat deze mooi bruin uit de oven komen.  We maken er ook een frisse komkommersalade bij en een “pelle patat” (een aardappel in de schil) met bieslookboter. Ondertussen duiken we in de jeugdjaren van Chris die zonder te overdrijven een wild kind was. Niet verwonderlijk dus dat hij quasi alle botten in zijn lichaam minstens één keer gebroken heeft.

Voor het tweede gerecht vraag ik hem eerst wat hij niet graag eet. Wanneer hij hoort dat we met dit ingrediënt iets zullen klaarmaken, verandert Chris in Firmin den Bokser, dus ik was op mijn hoede ;) Toch zet ik door en maken we een gerecht met pastinaak en laat nu net dat een groente zijn waar hij allesbehalve gek van is. Chris vindt de hype rond de in zijn ogen ‘gewone wortel’ sterk overdreven, zeker wanneer de pastinaak herleid wordt tot een zalfje. Ik doe alsof ik het niet hoor en maak er een Carpaccio bij van Bresaola, dat is fijn Italiaans gedroogd rundvlees. De pastinaak serveer ik ten slotte – je raadt het nooit – in ‘zalfvorm’ wat meteen Chris doet fronsen. Het is voor mij even bang afwachten of Firmin den Bokser in allerlaatste instantie niet te voorschijn zal komen.

Nadat we alle twee dinsdagavond zonder slag of stoot overleefden, is het tijd om Chris te verwennen met zijn lievelingsgerecht. Chris begint meteen te watertanden wanneer hij aan inktvis denkt. Daarom heb ik een paar mooie en verse exemplaren in huis gehaald die proper gemaakt moeten worden. Dat levert hilarische toestanden op, want een inktvis schoonmaken is en blijft een speciale ervaring. Wanneer Chris met zijn hand in de glibberige inktvis gaat, schrikt hij want er blijkt nog een speciale verrassing in te zitten.

Op donderdag trekken we naar het buitenland! Chris vertelt me over een smakelijke goulashsoep die hij ooit bij een gastvrije familie gegeten heeft in het Hongaarse Boedapest. Ik ben meteen mee en zie een heerlijke maaltijdsoep wel zitten. Terwijl het stoofvlees op het vuur staat praat Chris ronduit over zijn reiservaringen. Hij noemt zichzelf een ‘zandzuiger’ op vakantie waarmee hij bedoelt dat hij graag op het strand ligt en dat zijn grootste inspanning dan de weg naar de cocktailbar is. Ik heb maar een half woord nodig en maak terwijl de soep staat te pruttelen een heerlijke verfrissende Gin Fizz om toch het strandgevoel wat naar de keuken te brengen.

Vrijdag is alweer de laatste avond dat Chris en ik samen koken. Ik wil eindigen met zijn zoete zonde maar meteen blijkt dat Chris niet zo gek is van zoete desserten. Kaas daarentegen gaat er na een uitgebreide maaltijd altijd in. De sfeer zit meteen goed als ik voorstel om een gerecht te maken met de wereldberoemde Fourme d’Ambert, een pittige blauwaderkaas uit Frankrijk. We maken er een tuile van hazelnoot bij, een krokant koekje. Tenslotte werken we het af met droog gebakken krokante chips van Ganda ham. Als het majestueuze dessert voor Chris zijn neus staat is hij zwaar onder de indruk en kunnen de grapjes natuurlijk niet achterwege blijven. 

“Het is akelig dat hij zo goed kan imiteren. Chris heeft nog nooit tuiles gemaakt . Maar omdat hij dat al een paar keer gezien heeft, kon hij dat perfect nadoen.”

Freaky, want dat kan je normaal enkel écht goed wanneer je het al vaak gemaakt hebt.

Voor deze week heb ik dus maar één raad: watch and learn!

Geniet ervan!

X Sofie x