Ontkurkt - Dronken van de afdronk?

Tip 1: De A van afdronk

Om de kwaliteit van een wijn in kaart te brengen, beschikt de proever (én amateur) over een aantal instrumenten of stappen die vrijwel iedereen aanvaardt. Hij/zij kan kijken naar de kleur(intensiteit), de complexiteit en finesse van het boeket, de diepgang en rijkdom van de smaak en, last but not least, naar de afdronk. Een begrip dat de lengte van de smaakindrukken probeert te vangen; de smaak- en aroma-indruk kortom die in de mond blijft hangen na het uitspugen of inslikken van de wijn. 

Tip 2: WYSIWYG
Het basisidee luidt: hoe langer deze afdronk of nasmaak duurt, hoe complexer en ‘beter’ de wijn. Dat is echter maar een gedeeltelijke waarheid. Belangrijker m.i. is het WYSIWYG-principe (What You See Is What You Get), afhankelijk van het type wijn. Wie bijvoorbeeld een fruitgedreven, speelse rosé ontkurkt die barst van het zomerfruit, zal wel graag nog een fruitige nasmaak krijgen, maar hoe lang deze aansleept zal hem of haar worst wezen. Die wijn wordt meestal ook  vlug en nonchalant gedronken. Wanneer daarentegen een grand cru classé van 100 euro op tafel belandt, staan ook de verwachtingen op stelten en de monden/neuzen scherper. Zo’n complexe wijn moet dan ook van a tot z sterk presteren. En niet, na een fantastisch boeket of een rijke smaak, plots qua afdronk als een pudding in elkaar zakken. Dan zal de ontgoocheling groot zijn.

Tip 3: Alarmbelletje
De afdronk kan op die manier ook alarmbelletjes laten rinkelen. Dat er namelijk toch iets mis is met de bewuste fles. Het overkomt ons frequent. Waar soms het parfum van de wijn nog best meevalt en zelfs de smaakattaque meer dan aangenaam fruitig blijkt, kunnen sommige cuvées soms zwaar blunderen in hun afdronk. Onprettige, soms zelfs storende aroma’s en vieze bijsmaakjes blijven dan hangen, die kunnen wijzen op fouten tijdens de wijnbereiding.

Tip 4: De C van Caudalie of Comedie?
De wijnwereld zou de wijnwereld niet zijn, als er geen slimmeriken waren die de lengte van de afdronk ook wilden meten. Daarvoor hebben ze zelfs een officiële maatstaf ontwikkeld: de caudalie, afgeleid van het Latijnse woord ‘cauda’ wat staart betekent. Het is een eenheid in seconden die dus de lengte ‘objectief’ telt. Soms horen we porevers heel ernstig praten over ‘een afdronk van wel 20 seconden’, waarbij ze dan heel gewichtig kijken.

Persoonlijk vind ik dit complete nonsens.

Ten eerste omdat sommige druivenrassen of wijntypes per definitie de mond méér inpalmen dan andere. Een zoete Sauternes bijvoorbeeld zal automatisch langer blijven ‘plakken’ dan een frisse Sauvignon Blanc.

Ten tweede blijft deze afdronk in hoge mate een persoonlijke, dus subjectieve, indruk.  Sommige mensen gebruiken hun smaakpapillen immers maar oppervlakkig en zullen een mooie wijn kort van stof vinden, terwijl een getrainde proever veel meer finesses kan detecteren in de afdronk.