Wat brengt 2014 op wijngebied (deel 2)

Trend 4 : de terugkeer van Bordeaux

De voorbije jaren haalden steeds meer wijnliefhebbers hun neus op voor de Bordelaise appellaties, terwijl bordeaux nochtans generatieslang smaakmodel stond voor dé rode wijn. De voornaamste twee redenen voor deze dalende populariteit?

Ten eerste de soms waanzinnige prijskaartjes die sommige grands crus classés op veilingen haalden – 1.000 euro of veelvouden ervan – waardoor bij veel mensen de foute perceptie ontstond dat elke bordeaux per definitie een rijkeluizendrank is. Terwijl er tegenwoordig in de prijsvork 8 tot 15 euro reeds voortreffelijke flessen te vinden zijn.

En ten tweede: de concurrentie, die vaak stage liep in Bordeaux en de stijl maar al te gulzig kopieerde, is enorm vergroot. Niet alleen binnen Europa, maar ook in de zogeheten Nieuwe Wereld. Deze laatste groep producenten kwam vaak met betaalbare alternatieven op de proppen en werden, vooral ook door jongere consumenten, als meer sexy gezien. Maar na jaren van populariteitsdaling lijkt de tegenbeweging ingezet. Het voorbije jaar ontdekte ik met mijn proefteams al tientallen uitstekende én betaalbare ‘kleine’ bordeaux, die eindelijk opnieuw moeiteloos naast hun internationale concurrenten kunnen staan.

In 2014 zal deze trend zich duidelijk voortzetten, met name uit appellaties als Blaye, Bordeaux Supérieur, Bourg, Côtes de Franc, Côtes de Castillon,..

Let trouwens ook op witte bordeaux, want die categorie wint in Bordeaux eveneens aan zesty spankracht en moderne fruitigheid.

Trend 5 : Wit wordt sexier

De beweging is al een tijdje ingezet, maar ik verwacht dat we ze dit jaar nog verder zien versnellen: witte wijn wordt almaar kwalitatief beter, sappiger en frisser. Bovendien groeit het aanbod spectaculair qua druivensoorten en productiestreken. Verdejo, Albariño, Weissburgunder, Fernao Pires, Grenache Blanc, Grüner Veltliner, Gros Manseng, Marsanne, Torrontès, Riesling, Silvaner, Vermentino, noem maar op: we vinden steeds vaker in onze wijnhandel, terwijl wit vroeger haast synoniem stond voor uitsluitend Chardonnay en Sauvignon Blanc. Zelfs in de prijsvork beneden de 10 euro zitten er geregeld pareltjes tussen.

Vergis u trouwens niet: van elke tien flessen wijn die er in Vlaanderen worden ontkurkt, zitten er momenteel reeds vier ‘witte’ tussen. Een marktaandeel dat zeker niet zal krimpen in 2014, tenzij we weer een kwakkelzomer beleven. In dat geval zal trouwens ook de verkoop van rosé, enkele jaren geleden nog dé onstuitbare groeier, verder afkalven.

Trend 6 : Bio boert goed in horeca en handel

Ook in 2014 zullen we steeds meer flessen met een bio-label op restaurantkaarten en in de rekken van onze wijnhandel aantreffen. Die trend richting eco-vriendelijke, meer duurzame, wijnproductie draait al enkele jaren op een hoger toerental en lijkt voorlopig niet te stoppen. We zullen dit bio-symbool dit jaar ook duidelijk(er) vermeld zien staan op restaurantkaarten of brochures van wijnimporteurs en grootdistributie.

Op zich een goede zaak, als tenminste twee voorwaarden worden gerespecteerd.

Eén: als u als consument maar beseft dat een biologisch zuiver gemaakte wijn niet noodzakelijk een fles moet zijn waarop ‘biologisch’, ‘biodynamisch’ of ‘organic grown grapes’ vermeld staat, gecertificeerd door een keuringsorganisme zoals Ecocert. Tienduizenden wijnbouwers maken ondertussen immers ook hun wijn zo natuurlijk mogelijk, maar vermelden dit niet of weigeren zich te laten certificeren door een derde partij.

Twee: als sommeliers en inkopers die de bio-kaart trekken daar maar geen ‘religie’’ rond bouwen. En er dus niet van uitgaan dat een biologische wijn a priori, dus vanzelfsprekend, superieur smaakt aan een fles die officieel niet onder deze noemer valt. Want net zoals er fantastische én miserabele niet-biologische cuvées bestaan, zitten er ook onder de biowijnen echte uitblinkers én misbaksels.

Biologisch verwijst immers in eerste instantie naar het maakproces – en vooral de quasi-afwezigheid van chemische bestrijdingsmiddelen, additieven of kunstmest - en vertelt in se nog niets over de smaak achteraf in ons glas.

En dàt telt toch vooral?