Lekkers uit onze Noordzee, deel 2: Duurzame visserij

Vraag: Is verse vis gevangen in onze eigen Noordzee door een lokale visser duurzamer dan diepgevroren vis gevangen in de Noordoost-Atlantische Oceaan ter hoogte van Ijsland door een grote wereldspeler?

Op het eerste gezicht lijkt het antwoord eenvoudig: wat lokaal wordt gevangen en vers wordt aangeboden, is duurzamer dan wat diepgevroren wordt ingevoerd. Toch is dat niet altijd zo. Duurzaamheid is een verzamelnaam voor een aantal meetbare criteria waaronder de vis wordt gevangen. De Sea First Foundation, een onafhankelijke organisatie in Nederland en België die o.a. de bescherming van onze visbestanden ter harte neemt, heeft vier dergelijke criteria gepuurd uit de wetenschappelijke literatuur:

1. visbestand
2. visserijbeheer
3. ecologische impact
4. dierenwelzijn

Voor duurzame visvangst is het belangrijk dat het visbestand voldoende groot blijft en zich na de vangst goed kan herstellen. Overbevissing en het vissen op bedreigde vissoorten moet dus vermeden worden. Daar is ook een taak weggelegd voor de overheid die samen met de sector een goed visserijbeheer kan uittekenen en bijvoorbeeld visquota kan opleggen én controleren. Bij de duurzame visserij wordt ook de juiste vangsmethode voor de juiste vissoort geselecteerd. Zo blijft de ecologische impact minimaal: minder beschadiging van de zeebodem, minder ongewenste bijvangst en aandacht voor het ecologische evenwicht. Ook het dierenwelzijn is van belang bij de duurzame visserij. Zo wordt gekozen voor de snelste vangstmethode waarbij de vissen minder stress en pijn voelen. Duurzame tonijn is dan bijvoorbeeld geelvintonijn die met de handlijn wordt gevangen in gebieden waar deze soort nog niet bedreigd is. 

Deze vier criteria worden door andere onafhankelijke certifiëringsinstanties zoals de MSC Marine Stewardship Council, bekend van de labels op diepgevroren supermarktvis, bijvoorbeeld nog aangevuld met criteria die voorschrijven dat de lokale en internationale wetten moeten worden gerespecteerd en dat de visserij op een sociaal en economisch, eerlijke en verantwoorde wijze moet worden uitgevoerd. Loon naar werken en werken in goede sociale en wettelijke omstandigheden dus.

Duurzame visserij zegt echter niets over de kwaliteit van de vis, de ecologische voetafdruk na de vangst, bijvoorbeeld bij het transport, of de ambachtelijkheid van de visvangst. Of met andere woorden: diepgevroren vis gevangen in de Noordoost-Atlantische Oceaan ter hoogte van Ijsland door een wereldspeler kan inderdaad duurzamer zijn dan verse vis gevangen in onze eigen Noordzee door een lokale visser.